Deel 21: De kleur van chocolade
Terwijl de derde gouden stiletto van Lea zich met het vlees van Van den Bovenkamp verbond (de stiletto was als het ware haar lingam, zij het iets puntiger), staarde het meisje met de chocoladebruine benen onophoudelijk naar de benen van BJ, alsof ze zojuist het grootste mysterie van de jungle had ontdekt maar het nog niet kon geloven. De constatering als voorspel van het geloof, het cruciale element waar religies zo zaadvragend naar smachten. Godsvrezendheid is voor de mens die alles vreest wat volgens de religie niet hoort. Geloof doet ooit nooit worden en nooit ooit.
BJ voelde zich kwetsbaar, alsof hij overnight al zijn haren had verloren. Hij droeg nog slechts zijn batik boxer met slangenprint, maar het was niet zijn wijde onderbroek die een glimlach op het gezicht van het meisje met de chocoladebruine benen toverde. Het contrast tussen zijn albinobenen en de donkere huidskleur van de overige lichaamsdelen deed haar oerkreten uitslaan. Het was ook een bizar gezicht, een blanke, hoewel enigszins door de jungle verwilderde, meid met chocoladebruine benen en een donkere man van Indonesische afkomst met spierwitte benen. Ze pasten zo goed bij elkaar, als waren zij twee spiegelbeeldig gestreepte zebra’s. Plotseling begreep BJ de rap van Medicijnman. Op de één of andere wijze was het refrein hem bijgebleven:
Go Wet ‘n’ Wild,
Lust spawns a special Child,
Legs striped black and white,
It’s a Zebra Child,
strengthened with All Might.
BJ hoopte dat Medicijnman opnieuw zou verschijnen om het refrein nogmaals te rappen zodat het diep door zou dringen tot zijn meisje met de chocoladebruine benen. De rest zou dan vanzelf gaan. Initiatief nemen was nooit zijn sterkste punt geweest.
Gelukkig was zij in het dierenrijk opgegroeid. Haar rechterhand gleed geriefelijk in zijn batik boxershort en begon langzaam op- en neergaande bewegingen te maken. BJ voelde zich weer de puber die voor het eerst explodeerde in de handen van zijn schoolvriendinnetje, de langzame bewegingen ten spijt.
Na zijn occulte hoogtepunt bewoog ze haar hoofd tot zijn grote verbazing richting de slangenprint. Met haar katapulterende tong had ze onmiddellijk beet. En hoe. Ze gebruikte haar mechanische zuignap dit keer als een vaatdoek. De daaropvolgende, haar zo eigen, vliegensvlugge bewegingen met haar katapulterende tong deden het vocht echter snel terugkeren. Van den Bovenkamp had het niet bij het juiste eind gehad: zij maakte zich de natte prooi ook eenvoudig meester.
Juist toen BJ het initiatief meende te kunnen nemen, lachte ze haar tanden bloot. Ze pakte een papiertje uit haar tas. Er stond geschreven: “alleen toegankelijk met de kleur van chocolade!”
Gelukkig waren alleen zijn benen wit.
BJ voelde zich kwetsbaar, alsof hij overnight al zijn haren had verloren. Hij droeg nog slechts zijn batik boxer met slangenprint, maar het was niet zijn wijde onderbroek die een glimlach op het gezicht van het meisje met de chocoladebruine benen toverde. Het contrast tussen zijn albinobenen en de donkere huidskleur van de overige lichaamsdelen deed haar oerkreten uitslaan. Het was ook een bizar gezicht, een blanke, hoewel enigszins door de jungle verwilderde, meid met chocoladebruine benen en een donkere man van Indonesische afkomst met spierwitte benen. Ze pasten zo goed bij elkaar, als waren zij twee spiegelbeeldig gestreepte zebra’s. Plotseling begreep BJ de rap van Medicijnman. Op de één of andere wijze was het refrein hem bijgebleven:
Go Wet ‘n’ Wild,
Lust spawns a special Child,
Legs striped black and white,
It’s a Zebra Child,
strengthened with All Might.
BJ hoopte dat Medicijnman opnieuw zou verschijnen om het refrein nogmaals te rappen zodat het diep door zou dringen tot zijn meisje met de chocoladebruine benen. De rest zou dan vanzelf gaan. Initiatief nemen was nooit zijn sterkste punt geweest.
Gelukkig was zij in het dierenrijk opgegroeid. Haar rechterhand gleed geriefelijk in zijn batik boxershort en begon langzaam op- en neergaande bewegingen te maken. BJ voelde zich weer de puber die voor het eerst explodeerde in de handen van zijn schoolvriendinnetje, de langzame bewegingen ten spijt.
Na zijn occulte hoogtepunt bewoog ze haar hoofd tot zijn grote verbazing richting de slangenprint. Met haar katapulterende tong had ze onmiddellijk beet. En hoe. Ze gebruikte haar mechanische zuignap dit keer als een vaatdoek. De daaropvolgende, haar zo eigen, vliegensvlugge bewegingen met haar katapulterende tong deden het vocht echter snel terugkeren. Van den Bovenkamp had het niet bij het juiste eind gehad: zij maakte zich de natte prooi ook eenvoudig meester.
Juist toen BJ het initiatief meende te kunnen nemen, lachte ze haar tanden bloot. Ze pakte een papiertje uit haar tas. Er stond geschreven: “alleen toegankelijk met de kleur van chocolade!”
Gelukkig waren alleen zijn benen wit.