Excellentie
‘Excellentie, ik moet u iets vertellen,' zei Mark aarzelend.
‘Moet dat nu Mark? En noem me niet langer Excellentie! Het feit dat mijn moeder je haar Excellentie liet noemen betekent niet dat je dat bij mij ook nog steeds moet doen. Mijn moeder liep toch ook niet in een oranje trainingspak?’
‘Dit is het ideale moment om u op de hoogte te brengen.’
‘Mark, tutoyeer me alsjeblieft, desnoods noem je me Lex!’ Wat je me ook wilt opbiechten, ik denk niet dat de 10 kilometer daar het juiste moment voor is.’
‘Juist wel, tijdens de eerste 4 ritten gebeurt er toch niets.’
‘Je meent het echt hè? Ben je hier speciaal voor teruggekomen?’
‘Ja, het is nogal wat.’
‘Je weet wel dat ik me aan het protocol dien te houden?’ vroeg WA op een manier die deed vermoeden dat Mark het antwoord al wist.
‘Welk protocol?’
‘Denk je nou echt dat Maxima en ik voor ons plezier in het oranje lopen?’
‘Je gaat me toch niet vertellen dat…’
‘Kun je je nog herinneren dat ik de Elfstedentocht heb gereden?’ onderbrak WA.
‘Ja, als de dag van gisteren. Maar wat wil je daarmee zeggen?’
‘Vooruitziende blik van mijn moeder. Ze was meer een skiër dan een schaatser maar ze zag wel in dat schaatsen wel eens de redding zou kunnen zijn van het Koningshuis. Schaatsen maakte een groot deel uit van mijn opleiding. De troonopvolging zo vlak voor de Olympische Spelen was een meesterzet van haar. Wat een timing als je Sven en Ireen achter de hand hebt. Ik heb jaren moeten afzien maar pluk er nu de vruchten van. Het gaat om eenwording; de massa wil gewoon een hossende Koninklijke familie zien, bij voorkeur uitgedost in onze nationale kleur.’
‘Oké, maar ik wil u juist informeren over iets wat onze bevolking juist niet wil zien.’
‘En kan dat niet wachten tot volgende week?’
‘Nee, absoluut niet. Het is echt schokkend nieuws.’
‘Barst maar los! Oh, heel even nog, ik krijg net een seintje dat ik met mijn oranje sjaaltje moet zwaaien in de richting van de camera. Direct daarna ben jij aan de beurt.’
Het duurde even totdat WA Mark met zijn ogen gebood om van wal te steken.
‘Weet je nog bij wie het Pieter Baan Centrum vergat het syndroom van Asperger te diagnosticeren?’ vroeg Mark niet erg overtuigend.
‘Nee.’
‘Ken je Volkert van der G. nog?’
‘Jazeker. Maar zeg me nou gewoon wat je me wil vertellen!’
‘We zijn er zo goed als zeker van dat Volkert van der G. achter de moord op Els Borst zit.’
‘Wat zeg je me nou?’
‘Tijdens zijn tweede proefverlof is hij al in herhaling vervallen. Hoewel het kabinet niet achter het proefverlof stond hadden we dit niet voorzien.’
‘Verdomme Mark, weet je het zeker?’
‘Zo goed als zeker, we zijn het bewijs nog aan het analyseren maar onder ons gezegd: ja, het was Van der G.’
‘Hoewel het ons niet slecht uitkwam dat hij Fortuyn heeft omgelegd heb ik zijn drijfveer nooit echt goed begrepen maar bij Els ontgaat me het motief volledig,’ zei WA geschrokken.
‘Zij was het die hergebruik van dierlijk weefsel mogelijk heeft gemaakt.’
‘Nu begrijp ik het,’ zei WA nadat het kwartje was gevallen. Ik wist niet dat de invloed van de farmaceutische industrie zo ver reikte. Vandaar dat mijn moeder haar heeft benoemd tot Minister van Staat.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Het lijkt me in ons beider belang als dit niet openbaar gemaakt wordt. Verzin maar iets anders, daar ben je goed in! En weet je trouwens hoe je een Minister van Staat dient aan te spreken?’
‘Volgens mij bestaat er geen specifieke aanspreekvorm.’
‘Met Excellentie.’