Deel 24 (slot): Het laatste avondmaal
De langwerpige eettafel in het huis van Van den Bovenkamp lag bedekt onder een laag chocoladerepen. De repen kenden allen een opvallende zebra print. Soefi-master Van den Bovenkamp zat aan het hoofd van de tafel. Hij droeg een zwarte pantalon en een witte polo met een minuscuul zebra tekentje. Hij straalde, met zijn korte, in een nette zijscheiding gekamde, half grijze haar, een nerveuze wijsheid uit. Immanuel en BJ zaten aan weerszijden naast hem, aan de lange zijden van de tafel. BJ, die speciaal voor de gelegenheid zijn zwarte, sluike haar, dat in een strakke middenscheiding werd gedragen, over zijn favoriete goudkleurige batik gewaad met paarse ceintuur, waarin kleine, gele doodshoofdjes reflecteren, droeg, werd aan zijn linkerzijde vergezeld door het meisje met de chocoladebruine benen. Ze had een klein zwangerschapsbuikje. Tegenover haar, en rechts van Immanuel, zat Nada. Haar hippie jurk stak kleurrijk af tegen het jutekleurige kleed dat Immanuel over zijn lichtgele joggingbroek droeg. Het herenigde paar droeg hun lange haar eveneens in een middenscheiding. De honden Abba en Zeus hadden zich naast Nada en het meisje met de chocoladebruine benen gepositioneerd. Ze zaten parmantig tegenover elkaar, alsof ze volwaardige tafelgasten waren. Medicijnman zat aan de andere kant van Zeus. Zijn dreads hingen op een paars, jaren 70 colbert van ribfluweel. Een klein stukje van de verfomfaaide zwart-witte wikkel van een chocoladereep kwam nog net tevoorschijn uit zijn linker borstzak. Lea, die recht tegenover Medicijnman zat, ontfermde zich over Abba. Ze had speciaal voor deze gelegenheid haar weelderige lichaam in een taupekleurig, satijnen gewaad gestoken, dat perfect kleurde bij de vacht van Abba. De strakke, blonde knotten flatteerden haar engelachtige gezicht. Mevrouw Van den Bovenkamp completeerde het gezelschap, aan de korte zijde van de tafel, recht tegenover haar man. Ze droeg een roze T-shirt met het glinsterende opschrift “hot housewife”. Het menu van de avond had ze voor zich op tafel liggen, op haar iPad.
‘Bedankt dat jullie mijn uitnodiging hebben aanvaard. Deze avond wil ik jullie één maken met het simpele maar zo mooie pad van de ziel. Voordat ik mijn geheim prijsgeef wil ik jullie een nummer van John Butler Trio laten horen. Het nummer is getiteld “Zebra” en staat symbool voor de openbaring.’
Het meisje met de chocoladebruine benen probeerde te reageren op Van den Bovenkamp maar veel meer dan een onverstaanbaar gekreun kregen de aanwezigen niet te horen. BJ streek haar geruststellend over haar zwangerschapsbuikje.
Het was muisstil in de eetkamer toen John Butler zong. Wist de stilte te bekoren of deed de bekoring stil zijn?
Na het nummer vervolgde Van den Bovenkamp zijn betoog.
‘Mijn eerste vriendinnetje heeft me op pad gestuurd, met de klik als gids van de zielenreis. Na een lange reis besefte ik dat de klik niet zomaar ontspruit maar diepgeworteld ligt onder de steen des tijds. De instant click werd voor mij een herkenningsteken uit een eerder leven, zeg maar een willekeurig in de tijd reizende zielsverbinding. Op basis van dit gegeven heb ik mijn reis vervolgd maar ik liep jarenlang stuk op een verkeerde veronderstelling.’
‘Vertel me meer over de zebra!’ gebood BJ op vriendelijke doch dringende wijze.
‘Rustig maar, de zebra komt zo dadelijk aan bod maar een beter begrip van de werking van de ziel is onontbeerlijk. Zonder inzicht verliest het witte paard zijn tattoos,‘ antwoordde Van den Bovenkamp.
‘Zou het paard niet zwart moeten zijn?’ vroeg Medicijnman uit het niets.
‘Niet te snel mensen, alle vragen worden beantwoord,’ sprak Van den Bovenkamp kalmerend.
‘Laat hem alsjeblieft zijn gang gaan!’ sprak Immanuel de rest streng toe.
‘Ik kwam erachter dat de ziel zich exponentieel vermenigvuldigt, in verschillende lichamen welteverstaan. Ik meende dat de ziel zich willekeurig in meerdere jasjes stak zonder dat er een bepaald patroon viel te herkennen. Dat was een grote misvatting.’
‘Ik heb vaak aan je getwijfeld maar je verbaast me nu, positief welteverstaan,’ zei Nada.
‘Verbazing is immer positief. Verbazing opent de ziel net zoals het openen van de ziel doet verbazen. Maar ik ben pas halverwege in mijn verhaal. De kennismaking met het meisje met de chocoladebruine benen heeft me op het spoor gezet. Toen haar tegenhanger BJ zich via Nada aandiende wist ik dat ik op het goede spoor zat. De tattoo die Lea me heeft gezet gaf me het laatste zetje; zij deed me inzien dat het witte paard, of zoals men wenst het zwarte paard, niet willekeurig wordt voorzien van zijn strepen.’
‘Wil je ook vertellen waarom ik je een tattoo met mijn derde gouden stiletto heb gezet?’ vroeg Lea op sarcastische wijze.
‘Omdat het te hoge nuru-gehalte in mijn etherische olie de prachtig gevormde lingam jouw lichaam tijdens een stuitchakra-massage abusievelijk deed binnendringen. Maar dit terzijde. Het binnendringen was functioneel voor de herkenning van de tegenpolen die zo kenmerkend zijn voor de tweelingziel.’
Van den Bovenkamp werd onderbroken door het geluid van de iPad. Van den Bovenkamps vrouw beproefde haar geluk door middel van like en share acties, ze was als het ware de kraslotenkoningin van de social media.
‘De reis die de tweelingziel heeft afgelegd is onbeschrijfelijk. Het valt niet te bevatten welke zielen er momenteel naast me zitten. Ik kan het me nog steeds niet voorstellen maar ik heb het pad van de tweelingziel weten te ontleden. Wellicht betekent de openbaring voor mij het einde.’
‘Zwets niet zo!’ sprak Van den Bovenkamps vrouw hem toe terwijl ze een share en like actie via facebook verspreidde. ‘Vertel het en schenk ons eens bij!’ zei ze nuchter.
‘Weten jullie waar de namen van deze twee mannen naast me voor staan?’ vroeg Van den Bovenkamp.
‘Je maakt het wel spannend,’ zei Lea terwijl ze haar knotten loskoppelde.
‘Hij zit gewoon weer te zwetsen, na al die jaren kan ik mijn man niet meer serieus nemen. Hij denkt vast dat hij de ziel van de Messias heeft ontdekt in Immanuel en BJ, alsof de ziel van Jezus tegelijkertijd bezit heeft genomen van een blank en een zwart lichaam.
Op het moment dat Nada een enorme pijnscheut in haar buik voelde keek iedereen verbaasd naar het meisje met de chocoladebruine benen. Ze kreunde opnieuw, wees naar haar zwangerschapsbuikje en bleef kreunen totdat het woord “zebra” verstaanbaar werd.
‘Bedankt dat jullie mijn uitnodiging hebben aanvaard. Deze avond wil ik jullie één maken met het simpele maar zo mooie pad van de ziel. Voordat ik mijn geheim prijsgeef wil ik jullie een nummer van John Butler Trio laten horen. Het nummer is getiteld “Zebra” en staat symbool voor de openbaring.’
Het meisje met de chocoladebruine benen probeerde te reageren op Van den Bovenkamp maar veel meer dan een onverstaanbaar gekreun kregen de aanwezigen niet te horen. BJ streek haar geruststellend over haar zwangerschapsbuikje.
Het was muisstil in de eetkamer toen John Butler zong. Wist de stilte te bekoren of deed de bekoring stil zijn?
Na het nummer vervolgde Van den Bovenkamp zijn betoog.
‘Mijn eerste vriendinnetje heeft me op pad gestuurd, met de klik als gids van de zielenreis. Na een lange reis besefte ik dat de klik niet zomaar ontspruit maar diepgeworteld ligt onder de steen des tijds. De instant click werd voor mij een herkenningsteken uit een eerder leven, zeg maar een willekeurig in de tijd reizende zielsverbinding. Op basis van dit gegeven heb ik mijn reis vervolgd maar ik liep jarenlang stuk op een verkeerde veronderstelling.’
‘Vertel me meer over de zebra!’ gebood BJ op vriendelijke doch dringende wijze.
‘Rustig maar, de zebra komt zo dadelijk aan bod maar een beter begrip van de werking van de ziel is onontbeerlijk. Zonder inzicht verliest het witte paard zijn tattoos,‘ antwoordde Van den Bovenkamp.
‘Zou het paard niet zwart moeten zijn?’ vroeg Medicijnman uit het niets.
‘Niet te snel mensen, alle vragen worden beantwoord,’ sprak Van den Bovenkamp kalmerend.
‘Laat hem alsjeblieft zijn gang gaan!’ sprak Immanuel de rest streng toe.
‘Ik kwam erachter dat de ziel zich exponentieel vermenigvuldigt, in verschillende lichamen welteverstaan. Ik meende dat de ziel zich willekeurig in meerdere jasjes stak zonder dat er een bepaald patroon viel te herkennen. Dat was een grote misvatting.’
‘Ik heb vaak aan je getwijfeld maar je verbaast me nu, positief welteverstaan,’ zei Nada.
‘Verbazing is immer positief. Verbazing opent de ziel net zoals het openen van de ziel doet verbazen. Maar ik ben pas halverwege in mijn verhaal. De kennismaking met het meisje met de chocoladebruine benen heeft me op het spoor gezet. Toen haar tegenhanger BJ zich via Nada aandiende wist ik dat ik op het goede spoor zat. De tattoo die Lea me heeft gezet gaf me het laatste zetje; zij deed me inzien dat het witte paard, of zoals men wenst het zwarte paard, niet willekeurig wordt voorzien van zijn strepen.’
‘Wil je ook vertellen waarom ik je een tattoo met mijn derde gouden stiletto heb gezet?’ vroeg Lea op sarcastische wijze.
‘Omdat het te hoge nuru-gehalte in mijn etherische olie de prachtig gevormde lingam jouw lichaam tijdens een stuitchakra-massage abusievelijk deed binnendringen. Maar dit terzijde. Het binnendringen was functioneel voor de herkenning van de tegenpolen die zo kenmerkend zijn voor de tweelingziel.’
Van den Bovenkamp werd onderbroken door het geluid van de iPad. Van den Bovenkamps vrouw beproefde haar geluk door middel van like en share acties, ze was als het ware de kraslotenkoningin van de social media.
‘De reis die de tweelingziel heeft afgelegd is onbeschrijfelijk. Het valt niet te bevatten welke zielen er momenteel naast me zitten. Ik kan het me nog steeds niet voorstellen maar ik heb het pad van de tweelingziel weten te ontleden. Wellicht betekent de openbaring voor mij het einde.’
‘Zwets niet zo!’ sprak Van den Bovenkamps vrouw hem toe terwijl ze een share en like actie via facebook verspreidde. ‘Vertel het en schenk ons eens bij!’ zei ze nuchter.
‘Weten jullie waar de namen van deze twee mannen naast me voor staan?’ vroeg Van den Bovenkamp.
‘Je maakt het wel spannend,’ zei Lea terwijl ze haar knotten loskoppelde.
‘Hij zit gewoon weer te zwetsen, na al die jaren kan ik mijn man niet meer serieus nemen. Hij denkt vast dat hij de ziel van de Messias heeft ontdekt in Immanuel en BJ, alsof de ziel van Jezus tegelijkertijd bezit heeft genomen van een blank en een zwart lichaam.
Op het moment dat Nada een enorme pijnscheut in haar buik voelde keek iedereen verbaasd naar het meisje met de chocoladebruine benen. Ze kreunde opnieuw, wees naar haar zwangerschapsbuikje en bleef kreunen totdat het woord “zebra” verstaanbaar werd.