Deel 7: De wondertong
‘De staafmagneet van Nada is er niets bij,’ schreeuwde BJ in zijn mobiel.
‘Waar heb je het over?’ vroeg Immanuel.
‘Het was alsof ik tongde met een katapulterende chocoladelolly,’ antwoordde BJ die nog amper was bijgekomen van de opwinding.
‘Begin even bij het begin! Je hebt het over Nada en iets met een wondertong maar verder heb ik geen idee waar je het over hebt. En kun je ook iets zachter praten?’
‘Ze moet van een andere planeet zijn,’ sprak BJ minder luid maar nog steeds met stemverheffing.
‘Zo te horen loop je op straat. Vertel me eerst eens waar je vandaan komt!’
‘Zojuist mijn eerste echte Soefi-sessie gehad. Bij Van den Bovenkamp. Ik loop net de deur uit bij die mafkees. Hij is echt gestoord. Gelukkig was er een chick bij de sessie aanwezig. Ongelofelijk wat een wijf. Ze had chocoladebruine benen. En raad eens hoe ze aan die chocoladebruine benen kwam!’
‘Vast niet van de yoga met Van den Bovenkamp,’ grapte Immanuel. ‘Misschien een snelbruinend typje? Of één van die junks van de zonnestudio?’
‘Ik loop inmiddels ook met een chocoladebruine plek op mijn lichaam,’ zei BJ.
‘Is dat een hint?’ vroeg Immanuel.
‘Niet te geloven man, wat een tong had die chick. Haar tong was net zo chocoladebruin als haar benen. En wat een vliegensvlugge bewegingen. Als een katapult. Ik had geen kans om te weigeren.’
‘Ga je me vertellen dat ze het tegen je zin deed?’ vroeg Immanuel ironisch.
BJ luisterde niet, zijn gedachten verkeerden nog in het verleden. Het verleden gedraagt zich nogal eens als een drama-queen: daar waar de belangstelling wegebt wordt het theatrale gehalte opgevoerd.
‘Je zult het niet geloven maar haar tong liet een spoor van donkerbruin achter. In eerste instantie dacht ik dat ze haar benen schoonlikte als een kat maar niets was minder waar.’
‘Dus jij hebt met een choco-afgevende kameleon met katachtige trekken gezoend?’ zei Immanuel voordat BJ zijn verhaal kon afmaken.
‘Erger nog. Was het maar bij zoenen gebleven.’
‘Ik wist niet dat Tantra binnen het Soefisme gepropagandeerd werd.’ Naarmate het verhaal van BJ zijn hoogtepunt naderde werd Immanuel sarcastischer.
‘Bij het zoenen maakte ze alleen nog maar gebruik van een eenvoudige katapulttechniek,’ ging BJ onverstoorbaar verder.
‘Ga je me nu wijsmaken dat de wondertong nog meer wonderlijkheden vertoonde? Laat me raden! De wondertong kon hallucinerende stoffen uitstoten? Of heb je een joint gehad?’
‘Je gelooft me niet hè?’
‘Geloof gaat meestal hand in hand met het verdoezelen van de waarheid.’
‘Je lijkt Van den Bovenkamp wel met je gezwets. Die had het over de aanval van een prooi. Als ik het me goed herinner moest ik me voor de verandering eens een prooi voelen.’
‘Met de chocoladedame als predator?’ grapte Immanuel.
‘Ik moest voelen hoe het is als er op je gejaagd wordt om zodoende mijn ego los te kunnen laten.’
‘En wat heeft die chocoladedame met je uitgehaald om je vrij te maken van je ego?’
‘Als je belooft me niet uit te lachen!’ antwoordde BJ.
‘Oké.’
Het was even stil aan de andere kant van de lijn totdat BJ voldoende moed had verzameld.
‘Op het puntje van haar chocoladebruine tong bevond zich een mechanische zuignap waarmee ze vacuüm kon zuigen. Ik hoop dat ik je niet hoef uit te leggen op welk lichaamsdeel ze een bruine plek heeft achtergelaten? En weet je wat Van den Bovenkamp ondertussen tegen me zei?’
‘Ik heb geen idee.’
‘Normaal gesproken weet je het antwoord al voordat ik het zeg.’
‘Maar niet bij Van den Bovenkamp. Je maakt me nieuwsgierig, kom op vertel het!’
‘Geen natte prooi, daar glijdt de tong vanaf!’
‘Waar heb je het over?’ vroeg Immanuel.
‘Het was alsof ik tongde met een katapulterende chocoladelolly,’ antwoordde BJ die nog amper was bijgekomen van de opwinding.
‘Begin even bij het begin! Je hebt het over Nada en iets met een wondertong maar verder heb ik geen idee waar je het over hebt. En kun je ook iets zachter praten?’
‘Ze moet van een andere planeet zijn,’ sprak BJ minder luid maar nog steeds met stemverheffing.
‘Zo te horen loop je op straat. Vertel me eerst eens waar je vandaan komt!’
‘Zojuist mijn eerste echte Soefi-sessie gehad. Bij Van den Bovenkamp. Ik loop net de deur uit bij die mafkees. Hij is echt gestoord. Gelukkig was er een chick bij de sessie aanwezig. Ongelofelijk wat een wijf. Ze had chocoladebruine benen. En raad eens hoe ze aan die chocoladebruine benen kwam!’
‘Vast niet van de yoga met Van den Bovenkamp,’ grapte Immanuel. ‘Misschien een snelbruinend typje? Of één van die junks van de zonnestudio?’
‘Ik loop inmiddels ook met een chocoladebruine plek op mijn lichaam,’ zei BJ.
‘Is dat een hint?’ vroeg Immanuel.
‘Niet te geloven man, wat een tong had die chick. Haar tong was net zo chocoladebruin als haar benen. En wat een vliegensvlugge bewegingen. Als een katapult. Ik had geen kans om te weigeren.’
‘Ga je me vertellen dat ze het tegen je zin deed?’ vroeg Immanuel ironisch.
BJ luisterde niet, zijn gedachten verkeerden nog in het verleden. Het verleden gedraagt zich nogal eens als een drama-queen: daar waar de belangstelling wegebt wordt het theatrale gehalte opgevoerd.
‘Je zult het niet geloven maar haar tong liet een spoor van donkerbruin achter. In eerste instantie dacht ik dat ze haar benen schoonlikte als een kat maar niets was minder waar.’
‘Dus jij hebt met een choco-afgevende kameleon met katachtige trekken gezoend?’ zei Immanuel voordat BJ zijn verhaal kon afmaken.
‘Erger nog. Was het maar bij zoenen gebleven.’
‘Ik wist niet dat Tantra binnen het Soefisme gepropagandeerd werd.’ Naarmate het verhaal van BJ zijn hoogtepunt naderde werd Immanuel sarcastischer.
‘Bij het zoenen maakte ze alleen nog maar gebruik van een eenvoudige katapulttechniek,’ ging BJ onverstoorbaar verder.
‘Ga je me nu wijsmaken dat de wondertong nog meer wonderlijkheden vertoonde? Laat me raden! De wondertong kon hallucinerende stoffen uitstoten? Of heb je een joint gehad?’
‘Je gelooft me niet hè?’
‘Geloof gaat meestal hand in hand met het verdoezelen van de waarheid.’
‘Je lijkt Van den Bovenkamp wel met je gezwets. Die had het over de aanval van een prooi. Als ik het me goed herinner moest ik me voor de verandering eens een prooi voelen.’
‘Met de chocoladedame als predator?’ grapte Immanuel.
‘Ik moest voelen hoe het is als er op je gejaagd wordt om zodoende mijn ego los te kunnen laten.’
‘En wat heeft die chocoladedame met je uitgehaald om je vrij te maken van je ego?’
‘Als je belooft me niet uit te lachen!’ antwoordde BJ.
‘Oké.’
Het was even stil aan de andere kant van de lijn totdat BJ voldoende moed had verzameld.
‘Op het puntje van haar chocoladebruine tong bevond zich een mechanische zuignap waarmee ze vacuüm kon zuigen. Ik hoop dat ik je niet hoef uit te leggen op welk lichaamsdeel ze een bruine plek heeft achtergelaten? En weet je wat Van den Bovenkamp ondertussen tegen me zei?’
‘Ik heb geen idee.’
‘Normaal gesproken weet je het antwoord al voordat ik het zeg.’
‘Maar niet bij Van den Bovenkamp. Je maakt me nieuwsgierig, kom op vertel het!’
‘Geen natte prooi, daar glijdt de tong vanaf!’